زمینه و هدف: استفاده روز افزون از سم و کود شیمیایی در کشاورزی به منظور بهره وری بیشتر از زمین های حاصلخیز، منجر به آلودگی منابع آب به انواع آلاینده ها از جمله علف کش ها شده است. در این پژوهش، یک نانوجاذب مغناطیسی پلیمردار جدید به نام PV/S-g-3D-GO/N سنتز و برای حذف علف کش های 2و4 دی کلرو فنوکسی استیک اسید (2, 4-D) و متیل کلرو فنوکسی استیک اسید (MCPA) به کار گرفته شده است. روش بررسی: جهت بررسی ساختار نانوجاذب سنتز شده از تکنیک های FTIR، FESEM، TEM، XRD، VSM و TGA استفاده و اثر پارامترهای pH، دما، زمان تماس، مقدار جاذب و غلظت اولیه بر جذب بهینه علف کش ها، مطالعه شد. همچنین مطالعات سینتیکی، ایزوترمی و ترمودینامیکی جذب نیز مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد در شرایط بهینه جذب، شامل pH برابر با 3 برای هر دو علف کش مذکور، زمان تماس min 180 برای علف کش 2, 4-D و min 300 برای علف کش MCPA، دوز جاذب برابر با g/L 5 و دما برابر با ° C 50 برای هر دو علف کش مورد مطالعه، ماکزیمم ظرفیت جذب (qmax) در مورد 2, 4-D بهmg/g 5/62 و درمورد علف کش MCPA به mg/g 4/94 می رسد. همچنین نانوجاذب سنتز شده برای حذف علف کش های 2, 4-D و MCPA از نمونه های واقعی با موفقیت کامل (راندمان حذف 100 درصد) به کار گرفته شد. شایان ذکر است برای هر دو علف کش مورد تحقیق، داده های ایزوترم به دست آمده از مدل لانگمویر تبعیت کرد و سینتیک فرایند جذب منطبق بر مدل شبه درجه دوم بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش گویای آن است که نانوجاذب سنتز شده می تواند برای حذف علف کش های فنوکسی از زه آب های بخش کشاورزی و همچنین منابع آب آلوده به آلاینده های مورد مطالعه به کار گرفته شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

یکی از مهمترین سموم علفکش که می توان آنرا برای بررسی سازوکار و مطالعه سوخت و ساز گیاهی بکار برد، ترکیب 2 و 4 دی کلرو فنوکسی استیک اسید است. به وسیله  نشاندار کردن این ترکیب با کربن-14 می توان سازوکار جذب آن را در گیاه و چگونگی تخریب علفها را مشخص کرد. در این کار پژوهشی ابتدا باریوم [14C] کربنات با استفاده از پتاسیوم آزید و حرارت دادن، به پتاسیوم [14C] سیانید تبدیل شد؛ سپس با انجام دادن چند مرحله سنتز، ترکیب 2 و 4 دی کلرو فنوکسی متیل یدید از ماده اولیه 2 و 4 دی کلرو فنول بدست آمد. در مرحله  نهایی نیز از واکنش تراکمی ترکیب سنتز شده 2 و 4 دی کلرو فنوکسی متیل یدید و پتاسیوم [14C] سیانید و هیدرولیز قلیایی محصول واکنش، ترکیب سم علفکش 2 و 4 دی کلرو فنوکسی استیک اسید [کربوکسی – 14C] سنتز شد.

سابقه و هدف: در میان مواد شیمیایی متعدد مورد استفاده در بخش کشاورزی، 2، 4- دی کلرو فنوکسی استیک اسید (D-4, 2) به طور گسترده ای برای کنترل علف های هرز مورد استفاده قرار می گیرد. این علف کش به عنوان یک آلاینده سرطان زا و با سمیت بالا در نظر گرفته می شود که به دلیل پایداری بیولوژیکی و شیمیایی آن، تجزیه این آلاینده بسیار مشکل است. لذا این مطالعه با هدف تجزیه فتوکاتالیستی علف کش D-4 ،2 با استفاده از نانوذرات اکسید ایندیوم در حضور نور ماوراء بنفش انجام شد.مواد و روش ها: این تحقیق در مقیاس آزمایشگاهی و در سیستم ناپیوسته انجام شد. اثر پارامترهای عملیاتی نظیر pH(11-2)، زمان تماس (5-240 دقیقه)، دوز کاتالیست (2-0.1 گرم بر لیتر) و غلظت اولیه علف کش (5-40 میلی گرم بر لیتر) بر راندمان فرآیند مورد بررسی قرار گرفت. داده های فرآیند با مدل سینتیکی شبه درجه یک تطبیق داده شدند.یافته ها: افزایش pH و غلظت اولیه علف کش منجر به کاهش راندمان تجزیه شد و افزایش زمان تماس و دوز فتوکاتالیست سبب افزایش راندمان تجزیه شد. بهترین راندمان معادل 70 درصد، در pH برابر با 3، دوز کاتالیست 1 گرم بر لیتر، زمان تماس 120 دقیقه و غلظت اولیه علف کش 5 میلی گرم بر لیتر حاصل شد. داده های فرآیند به خوبی از سینتیک شبه درجه یک پیروی می کنند (R2=0.915).استنتاج: نتایج این مطالعه نشان داد که فرآیند فتوکاتالیستی با استفاده از نانوذرات اکسید ایندیوم در حضور نور ماوراء بنفش راندمان نسبتا مناسبی برای تجزیه علف کش  4-D, 2دارد.

در این پژوهش از هیبریدهای F1 شامل M85-6×90، M85-8×90×mv17 شیرودی، کویر mv17× و کویر×بم، با هدف بهینه سازی القای جنین زایی در میکروسپورهای جدا شده گندم نان استفاده شد. میکروسپورها در محیط کشتA2  با میزان متفاوت قند مالتوز (60 و 90 گرم در لیتر) بسته به ژنوتیپ کشت شدند. نتایج نشان داد که از نظر صفات جنین زایی و باززایی بین هیبریدها تفاوت معنی دار وجود دارد. اما بین دو میزان قند مالتوز و اثر متقابل آن با ژنوتیپ تفاوت معنی داری مشاهده نشد. هیبریدهای M85-6×90، ×mv17 شیرودی و ×mv17 کویر بیشترین جنین زایی را در میان سایر هیبریدها داشتند. اما بالاترین میزان باززایی جنین در هیبریدهای ×mv17 شیرودی و M85-6×90 مشاهده شد. در این آزمایش هم چنین اثر 2,4-D به عنوان تنش القاکننده جنین زایی در رقم فلات که یک رقم پاسخ پذیر به کشت میکروسپور می باشد، برررسی گردید. میکروسپورها در سه غلظت 15، 25 و 35 میلی گرم در لیتر 2,4-D به مدت 30 دقیقه تحت تیمار قرار گرفتند، در حالی که از میکروسپورهای بدون اعمال تیمار 2,4-D به عنوان شاهد استفاده شد. نتایج نشان داد که فراوانی جنین زایی در میکروسپورهای تحت تنش با 2,4-D در غلظت 15 میلی گرم در لیتر در مقایسه با میکروسپورهای شاهد به طور معنی دار می باشد. بیشترین جنین زایی با اعمال 15 میلی گرم در لیتر و بالاترین تعداد جنین باززایی شده از غلظت 15 و 25 میلی گرم در لیتر 2,4-D مشاهده شد. طبق نتایج بدست آمده می توان 2,4-D به عنوان یک تنش کارآمد و جدید در القای جنین زایی میکروسپورهای گندم معرفی نمود.

نوع قند و تنظیم کننده رشد از اجزا ضروری تشکیل دهنده محیط کشت بافت می باشند. در این پژوهش، غلظت های مختلف برخی از کربوهیدرات ها و تنظیم کننده های رشد در طی کشت بساک و تولید جنین رویشی تاتوره (D. stramonium L.) در محیط کشت موراشیگی و اسکوگ (MS) مورد بررسی قرار گرفت. در محیط کشت MS حاوی 0.5 میلی گرم در لیتر کینتین (Kin) همراه با 2 میلی گرم در لیتر 4،2- دی کلرو فنوکسی استیک اسید ((2,4-D و همچنین محیط کشت MS دارای 0.25 میلی گرم در لیتر کینتین همراه با 2 میلی گرم در لیتر 4،2- دی کلرو فنیل استیک اسید ( (2,4-Dبیش ترین تولید کالوس را می نمایند. در بین چهار نوع قند ساکاروز، گلوکوز، فروکتوز و مالتوز به کار برده شده در این پژوهش، بیش ترین میزان کالزایی در محیط کشت MS محتوی مالتوز با غلظت 40 گرم در لیتر مشاهده گردید. بررسی اثر تنظیم کننده های رشد بر میزان جنین زایی نشان داد که بیش ترین میزان القا جنین سوماتیکی در کالوس های بساک در غلظت 1 میلی گرم در لیتر 6- بنزیل آمینوپورین (BAP) همراه با 0.5 میلی گرم در لیتر -α نفتالین اسید استیک (NAA) به دست آمد.

امروزه، جداسازی ترکیبات طبیعی از بافت کالوس گیاهان به عنوان یک روش بیوتکنولوژی مدرن مورد توجه محققان می باشد. گیاه iberica Lallemantia گیاهی یک ساله از تیره نعناع می باشد که از دیرباز در طب سنتی ایران به عنوان محرک، ادرار آور و خلط آور مورد استفاده بوده است. پژوهش حاضر، بر روی القای بافت کالوس این گیاه و شناسایی ترکیبات فرار آن متمرکز شده است. در این راستا بذور گیاه پس از ضدعفونی، در ظروف پتری حاوی محیط کشت MS قرار گرفتند تا جوانه زنی صورت گیرد. پس از ظهور گیاهچه، لپه های جنین به پتریدیش های دیگر که حاوی محیط MS با ترکیبات مختلف از هورمونهای گیاهی شامل بنزیل آمینو پورین و 2، 4- دی کلرو فنوکسی استیک اسید، منتقل شدند. پتری دیشها در اتاق رشد در 25 درجه سانتی گراد و در شرایط نوری مشخص قرار گرفتند تا کالوس زایی انجام شود. سپس وزن تر کالوس تولیدشده در تمامی تیمارهای هورمونی اندازه گیری شد. از طرف دیگر، اسانس کالوس با استفاده از دستگاه کلونجر تقطیر شده و سپس با دستگاه کروماتوگرافی گازی متصل به طیف سنجی جرمی (GC-MS) مورد تجزیه قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که میزان کالوس تولیدی از لپه دانه رستها وابستگی کامل به میزان فیتو هورمونها دارد. حداکثر تولید کالوس در محیط کشت حاوی بنزیل آمینو پورین و 2، 4- دی کلرو فنوکسی استیک اسید به نسبت 1.5 به 4 میلی گرم بر لیتر صورت گرفت (3.5 گرم). تجزیه اسانس بدست آمده از کالوس این ترکیب هورمونی نیز نشان داد اسانس مذکور به طور عمده از تیمول (50.03%)، اکتان (19.90%)، دودکان (7.73%)، کارواکرول (5.63%) و اکتادکان (3.73%) تشکیل شده است.

در این تحقیق تاثیر زمستانی گذرانی، ژیبرلیک اسید، فسفر و اشکال ازت بر روی دو رقم ایرانی انار (ملس ترش ساوه و پوست سیاه) از نقطه نظر جذب یون، عملکرد آلکالوئید کل، گلدهی و رشد رویشی در شرایط آزمایش مزرعه ای بررسی شده است. افزون بر آن، کالزایی از گلبرگ انار کشت داده شده، بر روی محیط MS، به منظور تولید آلکالوئید، مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که مصرف ژیبرلیک اسید با غلظت 100ppm، موجب کاهش فسفر و پتاسیم و افزایش سدیم محتوی برگ می شود. ضمن اینکه مصرف جیبرلیک اسید، باعث ازدیاد وزن خشک پاجوش، طول میانگره ها و میزان آلکالوئید کل محتوی پوست ریشه و تعداد گل می گردد. در رقم انار پوست سیاه مصرف ازت نیتراتی [Ca(NO3)2.4H2O] موجب افزایش درصد سدیم و پتاسیم برگ آن می شود. گلبرگ های کشت شده در محیط کشت MS حاوی یک میلی گرم در لیتر 2,4-D و 0.1 میلی گرم در لیتر کینتین در مقایسه با محیط کشت حاوی 2 میلی گرم در لیتر 2,4-D و 0.2 میلی گرم در لیتر کینتین کالوس بیشتر با درصد آلکالوئید کمتری تولید می کند. در ضمن افزودن یک میلی گرم در لیتر NAA و 0.5 میلی گرم در لیتر کینتین به محیط کشت MS ریشه دهی را در کالوس های واکشت شده، به طور وضوح افزایش می دهد.

به منظور بررسی اثر مواد تنظیم کننده رشد گیاهی بر خصوصیات کمی و کیفی خرمای شاهانی این پژوهش در دو سال متوالی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. خوشه های نخل های مورد آزمایش با دانه گرده یکنواخت و مشخص گرده افشانی و سپس در دو مرحله حبابوک و کیمری تحت تاثیر تیمارهای بنزیل آدنین، جیبرالیک اسید، نفتالین استیک  اسید و 4،2- دی کلرو فنوکسی استیک اسید در غلظت های مختلف به تنهایی و یا ترکیب با یکدیگر قرار گرفت و در مرحله رسیدگی اثر تیمارها بر صفات مورد بررسی شامل درصد رسیدگی، درصد مواد جامد محلول و درصد آب میوه و وزن، طول و قطر میوه و بذر اندازه گیری شد. بر اساس نتایج، تیمارهای حاوی 4،2- دی باعث درشتی اندازه میوه و تیمارهای حاوی جیبرالیک اسید و بنزیل آدنین باعث درشتی اندازه بذر شدند. میزان مواد جامد محلول در تیمار شاهد بالاتر از سایر تیمارها بود. تیمارهای حاوی اکسین و جیبرالیک اسید به طور معنی داری نسبت به سایر تیمارها زمان رسیدن را به تاخیر انداختند. با توجه به مجموع نتایج، تیمارهای حاوی بنزیل آدنین همراه با غلظت های پایین اکسین یا اسید جیبرالیک در بهبود خصوصیات کمی و کیفی خرمای شاهانی مناسب تشخیص داده شد.